-
1 bezsiln|y
adj. 1. (bezradny) [osoba, złość] helpless, impotent; [władza] powerless- był bezsilny wobec jej uporu he was helpless against her obstinacy- wezbrał w nim bezsilny gniew a helpless rage welled up inside him- w konflikcie z wielką sztuką cenzura jest bezsilna in a confrontation with great art, the censors are powerless2. (słaby) weak, limpThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bezsiln|y
Перевод: с польского на все языки
со всех языков на польский- Со всех языков на:
- Польский
- С польского на:
- Английский
